شاید بهترین راه برای کاهش حجم تحلیل در هندسه های پیچیده ، کاهش تعداد المان های سازه باشد که البته ممکن است باعث ایجاد نتایج نامعتبر در برخی نواحی سازه شود. به عنوان مثال، المان بندی نامناسب ممکن است باعث نتایج تنش غیر واقعی شود. در چنین مواردی می توان از رویکرد Sub-modeling استفاده کرد. در این روش ابتدا کل سازه با مش بندی درشت مورد تحلیل قرار می گیرد و سپس با تمرکز برروی نواحی خاص و تفکیک آن از مدل کلی، تحلیل مجددی با افزایش المانها انجام می گیرد. علاوه بر این می توان از این روش برای نشان دادن استقلال از مش نتایج استفاده کرد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.